κατοικονομώ

κατοικονομῶ, -έω (Α)

διαχειρίζομαι καλά, διευθετώ («εἰ δὲ κατοικονομήσειε τὴν περὶ ταῡτα χρείαν», Πλούτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + οἰκονομῶ «είμαι οικονόμος, τακτοποιώ»].